In groep 7/8 hebben we in de periode tussen 1 en 12 mei gewerkt aan het thema Vrijheid.
We hebben lessen gehad over WOII en hoe Nederland uiteindelijk bevrijdt is. Daarnaast brachten we een bezoek aan de Hollandsche Schouwburg. Ook volgden we een lesprogramma over de crèche aan de overkant van deze schouwburg waar kinderen gered werden. Als laatste kwam Opa Baruch ons vertellen over zijn ervaringen in een concentratiekamp en hoe hij dit overleefd heeft.

Joaquin & Paris schreven hier een stuk over:

Opa Baruch

Opa Baruch was een joods kind toen hij in de oorlog leefde was hij 6jaar oud. Hij woonde in Roemenië toen de oorlog uitbrak. Hij ging naar een verzamel plek voor joden. Toen ze naar de trein liepen in de sneeuw zijn broer liet zijn hand los en viel hij bewusteloos. Uiteindelijk werd hij wakker en lag hij in een bed toen zij een vrouw wees maar niet bang klein jongetje ik kon je niet zo laten liggen in de sneeuw . Baruch dacht veel aan zijn moeder en begon te huilen. De vrouw zei als ik een signaal geef moet je in dat hokje kruipen. Een keer kroop ik in dat hok en ik moest hoesten de soldaat hoorde dat ik kwam er uit en ik dacht dat ik veilig was. Toen kwamen de soldaten naar me toe en pakte me op en sleepte me in een wagen naar de trein in mijn blootje uiteindelijk kwam ik aan bij de trein ik dacht waar zou deze trein nu naar toe gaan. Toen hoorde ik iemand zeggen naar Auschwitz.

Toen gingen ze zeggen links of rechts. Ik zag links zieken en ongezonde toen dacht ik moet naar rechts dus deed mijn borst naar voren en hij zei rechts. En ik zag mijn moeder in een ander gebouw. En toen werd ik verwisseld. Ook ging ik naar mijn moeder ik moest veel werken en ik hoorde dat ik naar de keuken moest toen stal ik elke dag een aardappel stopte het in mij onderbroek en gaf die aan mijn moeder de bewakers controleerde nooit. Toen ik op een dag betrapt werd ze zagen iets in mij onderbroek toen deden ze het open en de aardappel viel uit mijn onderbroek en ik werd opgepakt ik liep met allemaal mensen en hij zei rennen en ik rende voor mijn leven. Uiteindelijk werd ik bevrijd en ik kon niet wachten om me moeder weer te zien. Uiteindelijk 3 jaar later zag ik me moeder en sprong in haar armen.

Naoual & Fatima schreven een gedicht over vrijheid:

Vrijheid

Het is oorlog

alles is anders

je voelt je raar

als het komt.

joden moeten sterren dragen

vijf jaar lang

Sommige plekken worden verboden terrein

Als je joods bent.

In het verzet

Worden mensen geholpen

en gered maar

Pas op verraders!!!!

Sommige mensen

Voelen zich bevrijd en

Sommige mensen voelen zicht niet bevrijd